Gökyüzü

neokusam.org

Paylaş

Paylaş

3 Beğenme

Yorum Yaz

Favorilere Ekle

• 3

  Mutlu

• 0

  Eğlenmiş

• 0

  Şaşırmış

• 0

  Kızgın

• 0

  Üzgün

                                    I

burnu akarken mendil satan çocukların öfkesiyle

hiç yazılmış tümcelerden şiirler çizdim göğe

istanbul’un çok yüzlü sokaklarından aldım ilhamımı

ece ayhan zeyrek’ten gülümsüyordu gördüm

kafanıza kumu gömseniz belki siz de görürdünüz

                             II

elinizde kalem ve baruttu gayrı-meşrutiyet

ölmemişti henüz doğmamış çocuklar

masa başlarında çizdiğiniz soy-lu ağaçlar dalsız budaksız

mürekkebin kuruduğu yerde ılıcık akarken kan

ne çok ceset ne çok halk

samsun’dan izmir’e uzanan

bu memleket sizin

                                  III

ağzınızda çiğneyip balonlar patlattığınız

püriten ahlakınızın gece bekçisi bol erkekler

kadınların hayatlarını masaya sürüp zarlar atarken

gibi baba gibi koca gibi sevgili

yurdunu işgalden koruyanların öfkesini kuşananlar

bedenini silaha dönüştürdü meydan meydan

gibi kardeş gibi yoldaş gibi heval

                                  IV

derisi soyulan kenar mahallere teğet doğrularınızı

dikine dikine yaracak yurtsuzların matematiği

boğaz’da akıntıya karşı kulaç atan çocuklara haset

kolluk-suz yüzemeyen yargıçlarınızın boyunu aşabilir

kentsel dönüştüremediklerinizin mavilikleri derindir

                                    V

bir zamanlar ermenilerin yaşadığı gecekondu mahallesinden

her gün sabahın altısında yollara düşen

annesi dayaktan bitkin

babası kahvehanelerde miskin

burnu akarken mendil satan

bir kız çocuğu

kadar öfkeli

kadar umutlu

gökyüzü

Ömer Burçin Özkişi