DURU BİR SU GİBİ

avatar

neokusam.org

  • e 1

    Mutlu

  • e 0

    Eğlenmiş

  • e 0

    Şaşırmış

  • e 0

    Kızgın

  • e 0

    Üzgün

Babam hoşlanmadığı birisinden söz ederken yüzünü ekşitir “laubali sempatik” diye nitelerdi. Benim de minimal metinlere yaklaşımım böyleydi. Ancak Ferit Sürmeli’nin kitabını okumamla düşüncelerim değişti. “Burası Henüz Hiçbir Yer” yeniden okunacaklar arasında, türünün ilk örneği olarak kitaplığımda yerini aldı.

Kitapla birlikteliğiniz başladıktan itibaren sen ben o biz siz onlar hepimiz, hiçbirimiz, her şey ve hiçbir şey durağan bir halden hareket haline geçiyor, okudukça yumuşuyor, âdeta bir şöminenin yanında taptaze sözcüklerle ısınıyorsunuz.

Tortusuz, kasmadan şekilleniyor tümceler. Yazar, düş ve gerçeğin yarlarında, dönemeçlerinde, burgacında gezdiriyor okuru. Ayrılığı bile kavuşmak kadar sempatik hale getirebilen yazar, varoluşu tezatlığıyla olduğu gibi yansıtabiliyor. Kadın erkek ilişkilerinde yüceltilmiş duygular yok. Duru bir su gibi bulanıksız dili onu kendi dünyasından sıyırmadan onlarca misafir ağırlayan bir ev sahibine dönüştürüyor.

Anlar, görüntüler, atmosfer üçü bir arada… Zamanda zemin kaygan… Yazarın nesnel saptamaları, onu sentezlemesi, benzetmeler, bilinç akışı tekniği, kullandığı imgeler kayda değer. Anlatımda yepyeni olanaklar bulduğu kesin. Bu da zihnin ritim gereksinimine yetiyor. Parçalar bütünlük arayışına doğru ilerlerken her sayfa kendi minimal öyküsüne kavuşuyor.

Şiir ve öykünün kaynaştığı eserde Dadaizm’in, Letrizm’in (Harfçilik), Kübizm’in izleri var. Özünden uzaklaşmadan yarattığı deneysel metinle gönderiyor selâmını… Onun sıradan, metalaşan yaşantılara ve kıyamlara isyanını, eşitlikçi dünya özlemini, haykırışlarını, bu olumsuzlukları değiştirme arzusunu duymamak imkânsız.

Yazarın içsel ve dışsal yolculuğu sizinkiyle mutlak kesişiyor hiçbir yerde. Bizlerin arada sorgulamadan edemediğimiz aslında “Kim Olduğumuza!” ya da “Kim olmadığımıza!”dair önümüze rengârenk kartvizitler düşürüyor. Satır aralarında söylenmemiş sözler var keşfedilmeyi bekleyen.

Zaman, mekân, insan, doğa ile ilgili varlık sorunu öykünün bütününde çıkıyor ortaya. Birçok filozofun değindiği; “Hiçlik” kavramı üzerine tartışmalar bu kitabı okuduktan sonra da devam edecek kuşkusuz.
Bir gül sepetinde, şiirle öykünün dengesi bozulmadan sunuluyor çevik dizeler… Uzun süre üzerinizden gitmeyecek bu rayihanın buğusu ile çevreleniyorsunuz. Hadi! Hep birlikte, buranın henüz hiçbir yer olmadığı heryere!

Cemile Cereb

etiketlerETİKETLER

Sıradaki içerik:

DURU BİR SU GİBİ