Harlem ve Heralem

Aykut Akgül

Bir sokakla vurdum şehrini göğsünden
Ve suçları çekmeceleri kusturan azılı bir gidiyordum ben
Gidiyordum, üstümdeki sessiz paltoyu aydınlatan bir öksürüşle
Kıl payı bir mermi kovanı düşüyordu yanı başına gölgemin
Gölgemin diyorum, kamburunu sıvazlıyordu gök delenlerin ışıkları

Sana bakıyordum konteynırları fondiplerken çöp kamyonları
Ve naçar bir muamma oluyordu saçların pervanelere
Rüzgarları küstürüp, ağaçları ağlatan
Seni sende vurmaya koşuyordum her birinde kavgaların
Ve seni benle yakalamaya benziyordu her gördüğüm çocuksu gülümseme

Pencerelere kapılar koşturuyorum omzumun teki düşük
Kramplar güfteliyor bacaklarım adının yokuşlarında
Hangi şiire boşaltılan şarjör sabaha geciktirir söyle
Söyle dedim, seni hangi şiire bulaştırsam üstüm kan olmaz yazarken

Savrulan o yıldızı hatırla isterim, kayan değil
Tıpkı gidişim
Öyle ya, yeterince canına kastediyor zaten yokluğun şu maviliğin
Bu bir kaç hışımla bilenmiş kimsesizliğim, dişlerim ve yine gidişlerim
Bir sokakla vurdum şehrini göğsünden
Sadece bir sokakla
Son kez bil istedim

Aykut Akgül

ETİKETLER